Een poes?

Zowel Simon als ik houden van dieren en geen van ons is een uitgesproken 'poezen' of 'honden' mens, we vinden ze allebei leuk. Dus, toen we ons gezinnetje planden, besloten we om (uiteindelijk) allebei te hebben. Om er voor te zorgen dat de kat en de hond vreedzaam samen kunnen leven, dachten we dat het verstandig was om eerst de poes te nemen, zodat deze in het huis op kon groeien en meer 'thuis' was als de grotere hond komt.

Ik heb al eerder poezen gehad, over het algemeen van het 'vuilnisbakkenras'. De laatste, Scamp, leefde met mij in Goomalling, maar toen ik verhuisde naar een huurwoning in Perth kon hij niet mee en hebben mijn ouders hem geadopteerd. Toen we naar ons eigen huis gingen, had Scamp reeds enige jaren bij mijn ouders gewoond, en dacht ik dat hij té oud zou zijn om weer te verhuizen.

We wonen niet in een drukke wijk, maar er zijn enkele drukke straten in de buurt. En ook omdat wij allebei werken, wilden we een 'binnen-kat'. Karakter, aaibaarheid etc. waren natuurlijk ook factoren in het beslissingsprocess. Ik had al aan een Russian Blue gedacht, maar toen we vrienden in Nederland bezochten (tijdens onze huwelijksreis) die er twee hadden, wist ik het zeker: ik wilde een Russian Blue (een Simon was het daar mee eens).

Russian Blue

Er is weinig bekend van de herkomst van de Russian Blue poezen, maar er zijn voldoende verhalen en legenden. Velen geloven dat de Russian Blue een natuurlijk ras is dat van de Archangel eilanden (Aartsengel) in Noord-Rusland komt. Volgens de legende werden deze mooie dieren gestrikt voor een zachte, dubbele vacht, die soms vergeleken wordt met de vacht van een bever of zeehond. Oorspronkelijk bekend onder de naam Archangel kat of Foreign Blue (buitenlands blauw), denkt men dat zeelui hen van de Archangel eilanden meenamen naar Engeland en Noord-Europa omstreeks 1860. Een ander gerucht is dat de Russian Blue een afstammeling is van de koninklijke katten van de Russische Tsaar en een geliefd huisdier van Koningin Victoria. Tegenwoordig zijn er ook Russian White en Russian Black rassen. Behalve de kleur van hun vacht, zijn ze identiek aan de Russian Blue.

De Russian Blue is een zachtaardig, aanhankelijke poes die zich onderscheid van andere rassen. Eén van de meest kenmerkende eigenschappen van de Russian Blue is een korte, dichte vacht van een effen, helder-blauwe kleur waarvan iedere haar in zilver gedoopt lijkt. Deze zilveren puntjes geven de kat een blauw-zilveren gloed die het best te zien is bij daglicht. De dichtheid van de vacht maakt het mogelijk om patronen erin de 'tekenen' die zichtbaar blijven tot je ze wegveegt. Als contrast met de blauwe vacht, heeft de Russian Blue grote, ronde ogen die groen zijn. De slinke bouw van de Russian Blue geeft het zijn koninklijke aanzicht. Russian Blue katten zijn rustig, schone katten die graag spelen en kroelen. Ondanks hun verlegen aard, zijn Russian Blue's erg gesteld op de mensen om hen heen. Ze zijn erg intelligent en er zijn verhalen van poezen die deuren openen of hun baasjes laten apporteren. Ze zijn ook gevoelig voor de stemming: Russian Blue's doen gek om een huilende baby te vermaken of laten zich langdurig aaien als iemand depressief is. Ze kunnen goed overweg met kinderen en andere huisdieren.

Een Russian Blue is een goede keus voor het moderne huishouden omdat hun gemakkelijke natuur goed past bij het drukke leven van vandaag-de-dag. Ze kunnen zichzelf vermaken als ze overdag alleen gelaten worden en zijn tevredenheid huisgenoten als je thuiskomt. De Russian Blue kat vraagt een minimum aan verzorging met af-en-toe nagels knippen en een vacht die in conditie blijft door veel aaien en af-en-toe kammen. Veel Russian Blue poezen genieten van het kammen omdat ze dan extra tijd met hun baasjes doorbrengen.

Roebel

Nadat we besloten hadden om een Russian Blue te nemen (op onze huwelijksreis in april), moesten we een fokker vinden. Toevallig heeft mijn kapster een Russian Blue en tussen het knippen en verven door zijn we bij haar thuis wezen kijken en kreeg ik het adres van haar fokker. Helaas misten we het seizoen en moesten dus wacht totdat één van haar katten zwanger werd (en dan 50 dagen tot de geboorte en nog eens 12 weken totdat de poesjes oud genoeg zijn). Het duurde even voordat er een poes zwanger werd, maar op 24 september werd Roebel geboren.

We hadden de naam Roebel al lang van te voren bedacht. We wilden een bijzondere naam en na wat Nederlandse woorden, dachten we aan een 'echte' Russische naam (Tsaar, etc.) en zo kwamen we dus aan 'Roebel'.

Kort na de geboorte mochten we Roebel bezoeken (of eigenlijk konden we naar het nest kijken en uitzoeken wie Roebel zou worden). Ze is zo klein en lief. Ze heeft een zwarte moeder, een 'blauw' zusje en zwart broertje. Toen we haar bezochten was ze net 3 weken oud, had haar oogjes open en begon een beetje te spelen. Nu moeten we nog een paar weken wachten tot we haar mee naar huis kunnen nemen. Dat zal in het midden van december zijn, net op tijd voor de Kerst. We bezochten haar nogmaals na 10 weken en op 22 december konden we haar ophalen en mee naar huis nemen.

Ze is al helemaal ingeburgerd. We waren een beetje bang haar alleen te laten met de kerst, toen we voor 2 dagen naar Lisa's zus in het zuiden gingen, maar het is allemaal goed verlopen. Toen we terug kwamen had ze gegeten, de kattenbak gebruikt enz.

Ze had wel veel energie over en rende als een dolle in het rond, ondertussen heel wat 'kattenkwaad' uithalend. Maar het is niet al te erg geweest en er is nog niets onherstelbaar vernietigd. De meeste tijd luistert ze als je 'NEE' zegt, maar op andere momenten moet dit wat kracht worden bijgezet met de plantenspuit (soms hoef je die alleen maar te laten zien). 

Als ze niet aan het rondhollen (-dollen) is, dan is ze erg aanhankelijk en wil graag dicht bij ons zijn. Deze middag nog sliepen we met z'n allen op het bed, met Roebel tussen ons in. 's-Nachts sluiten we haar uit de slaapkamer en we hebben een plekje gevonden voor haar mand dat ze prettig vind (op een boekenkist, dus een beetje boven de vloer). 's-Ochtends openen we dan de deur en dan komt ze ons opzoeken (meestal in een speel-stemming, maar soms om op bed bij ons nog verder te slapen).

We hebben haar een blauwe halsband gegeven met een bel en een naamplaatje eraan. Het was een grappig gezicht toen we het voor het eerst omdeden want ze kond de bel wel horen, maar niet zien. Je had de rare 'bokkensprongen' eens moeten zien die ze maakte om er vanaf te komen. De halsband is voor de zekerheid, want ze mag normaal gesproken niet naar buiten. Gisteren hebben we ze mee op het terras genomen aan een lijntje, maar dat vond ze maar niet en ze wilde al gauw weer naar binnen. We zullen het af-en-toe nog eens proberen om haar met ons mee naar buiten te nemen.

Roebel & Joshua

Roebel heeft nog geen problemen veroorzaakt en over het algemeen blijft ze bij Joshua uit de buurt (maakt zeker té veel herrie :-). Niet te ver, als Joshua slaapt, dan ligt ze graag ergens in de kamer bij hem. Eén keer heeft ze uitgehaald (zonder nagels) naar hem, maar we denken dat dat meer spelen dan jalousie wil was. We hebben Roebel ook al een keer gevonden toen ze lag te slapen in zijn ledikant en in de wandelwagen (zonder Joshua erin), maar we proberen duidelijk te maken dat dat niet mag.

Voor een poes heeft Roebel een vreemde fascinatie met de badkamer. Zodra één van ons in die richting gaat, gaat ze mee. Ze houdt er ook van om IN de wastafel te zitten en drinkt direct uit de kraan. Het bad zelfs heeft ook zo z’n bekoring: al twee keer is ze in een vol bad gesprongen/gevallen en als we Joshua bij ons in bad hebben dan zit ze op de rand.

Aan de andere kant is het ook een rasechte ontsnapper. Van oorsprong is het een binnen-kat en we hadden ook nooit gedacht dat ze veel buiten zou zijn (hoewel we ze wel een halsband en een microchip heeft). Toen de zomer begon, lieten we haar af-en-toe met ons mee naar buiten en dat vond ze heerlijk. Ze bleef netje bij ons en als ze soms alleen buiten was, dan kwam ze elke 10 minuten even controleren waar wij waren. Toen ze wat groter werd en meer vertrouwen kreeg, wilde ze steeds meer naar buiten (ook om haar behoefte te doen ipv op de kattenbak) en wij lieten haar. Toen mijn ouders hier waren stond de achterdeur bijna altijd open en Roebel was meestal buiten. Gauw genoeg wist ze over de schutting te springen en we zagen haar niet alleen in de tuin van de buten, maar ook voor ons huis en zelfs op de weg !

Nu heeft ze huisarrest (tot haar -hoorbaar- ongenoegen) en mag alleen nog naar buiten onder strikte begeleiding.  

Toen Joshua wat groter wed en wat beweeglijker, werd Roebel wat meer geïnteresseerd in dat kleine, lawaaierige ding dat zoveel aandacht vroeg. In het begin werd ze veel aardiger tegen ons, als we op ons zelf waren. Ze is nooit echt een schootkat geweest, maar nu wilde ze dat wel. En toen begon ze dit ook te doen als je met Joshua zet. Als hij sliep was dit geen probleem (zolang je maar uitkeek waar ze zich neer vleide), maar als hij wakker is dan wil hij graag met Roebel spelen en probeert haar te grijpen. Tot mijn verbazing vond ze dit goed en draaide haar kop zodat hij haar niet in het gezicht raakte (maar achter de oren wat een favoriet krapplekje is).

Nog een poes

Net voor onze vakantie naar Sydney in juni, vonden we een poes die lekker in het voorportaal lag te slapen. Hij zag er goed verzorgd uit, gesteriliseerd, een mooie lapjeskat. Toen hij er nog steeds was toen we weer terug kwamen, zijn we begonnen hem af-en-toe wat eten te geven.

Dus nu hebben we 2 poezen: Roebel binnen en 'Sooky' ('watje') buiten .. en maar hopen dat ze elkaar nooit tegen komen ! In het begin was het een gedoe om het huis in of uit te gaan met Roebel die probeerde om naar buiten te glippen en Sooky die naar binnen wilde en wij die ze uit elkaar wilden houden. Sooky is een keertje binnen gekomen, maar verbazingwekkend genoeg leek het dat kleine Roebel hem de baas was. Sooky is nu onderdeel van het gezin, maar een grote doos en een oude baddoek op het terras. We zijn er niet in geslaagd de eigenaar te vinden, dus nu zoeken we een nieuw baasje. Roebel en Sooky hebben zich bij elkaars territoria neergelegd en 'spelen' nu door de ramen heen hoewel het af en toe met zoveel geweld gaat dat we ons afvragen hoe gespeeld het is. Vaak plaagt Roebel Sooky door in de vensterbank of vlak voor het raam te gaan liggen. Ik denk dat ze eigenlijk bang voor elkaar zijn, want ze proberen niet zoveel meer om naar binnen of buiten te gaan.

This page is also available in English