Op deze pagina het verhaal van onze trouwdag, en de receptie in Nederland een paar weken later (ook ezelsoren naar alle voorafgaande gebeurtenissen).

Huwelijk

De achtste april begon warm en mooi, nadat de hele week regen was voorspeld. Lisa moest al vroeg op om om 8 uur bij de kapper te zijn. Haar moeder en bruidsmeisje Kathy arriveerden 7:15 dus het huis was al vroeg in rep-en-roer. Simon had gehoopt uit te kunnen slapen, maar een telefoontje van zijn zus Anke uit Nederland, zorgde ervoor dat hij er ook uit moest.

De dames vertrokken richting de kapper en Simon, Clem (Lisa’s vader), Dennis (Kathy’s verloofde) en Corrie & Jan (Simons ouders) bleven achter. Bij de kapper werden we vorstelijk behandeld. Sam, Tara en Darren van Plumes kappers hadden de taak om 5 verschillende haartypes te behandelen. Vooral Julie’s haar weigerde mee te werken hetgeen het allemaal wat spannender maakte, maar omstreeks half elf zag iedereen er uit als een fotomodel en konden we terug naar huis voor de make-up.

De schoonheidsspecialiste, Tracy, was al druk in de weer met Simons moeder. Alles was nu in volle gang. Lisa’s vader had hun auto reeds versierd met een wijnrood lint en wachtte nu af tot de huurauto op kwam dagen. We hadden allemaal een snelle lunch en iedereen was nog steeds tamelijk rustig. Kort na twaalven was iedereen ‘gekleurd’ en konden we onze jurken aantrekken.

Paul verscheen op het toneel met de bloemen die hij en Simon hadden opgehaald. Simons ouders en Tracy (de bruidsjonker-es) gingen nu met hen mee naar Paul’s huis. Paul vertelde nog dat de huurauto wat later zou komen, omdat die bij een andere dealer stond, maar hij zou er voor 1 uur zijn (ruim op tijd om ook daar een lint op te doen).

Even voor 1 uur was Lisa klaar en arriveerde de fotograaf. Temidden van alle bezigheden waren Lisa’s ouders wat ongerust over Lisa’s zus Donna, die de bruidsauto zou besturen. Ook was de huurauto er nog steeds niet. Donna belde om halftwee dat ze er bijna was (ze moest ’s-ochtends een buur naar het ziekenhuis brengen). Lisa was nog steeds de rust zelve, maar met twee gestresste ouders om haar heen, liet het haar nu ook niet meer onberoerd. De fotograaf zocht een veilig heenkomen (naar de kerk) terwijl Kathy probeerde Lisa te kalmeren.

Ondertussen waren Simon, Paul, Tracy en Simons ouders vertraagd door een transport van Perth’s nieuwe klokketoren. Hierdoor had Simon niet kunnen bellen om te vertellen dat de auto wat later zou zijn (zijn mobiel zat in de achterbak). Nog net voor de eerste gasten bereikten ze de kerk.

Lisa arriveerde netjes op tijd, half-2 en de ceremonie kon beginnen. We waren zo blij elkaar te zien en door alle spanningen, vloog de tijd voorbij. Alles verliep keurig (geen versprekingen tijdens de geloften of ringen die door de kerk vielen), met een lezing van Sandy (1 Korinthen 13), het tekenen van het register etc.

In Australië hoef je niet naar het gemeentehuis, de dominee fungeert ook als ambtenaar. Het is zelfs zo dat speciale ‘celebrants’ de hele ceremonie kunnen voltrekken overal waar je maar wilt: in de achtertuin, op het strand, .. Wij wilden echter graag in de kerk trouwen.

Omstreeks 5 uur kwamen wij aan bij de Pagoda, alwaar we net op tijd waren voor een telefoontje van Simons vriend Gert-Jan & Esther Hakkesteegt uit Nederland. Dat was een leuke verassing. Simon & Lisa gingen met de fotograaf nog op pad (over de snelweg heen) om wat laatste foto’s te maken op een steiger in de ondergaande zon. Het verkeer begroette ons met veel getoeter.

Daarna ontmoette het hele gezelschap elkaar in de bruidssuite met hapjes en drankjes. Dat was erg gezellig, hoewel het hemelbed misschien niet berekend was op 7 volwassen !! Net na 7 uur zouden we naar de receptie/het diner gaan, maar we hadden eigenlijk te veel plezier met elkaar.

Niettemin gingen we toch. De avond verliep fantastisch met een toespraak van Lisa’s vader die iedereen welkom heette. Daarna sprak Paul over Simons jeugd. Hij had heel wat moeite moeten doen om daar informatie over te vinden, maar had uiteindelijk toch een bron in Nederland aangeboord. Na de traditionele toost op de bruidsmeisjes (-dames), vertelde hij tussen neus-en-lippen dat hij en Julie verloofd waren. Lisa was hiervan zo ondersteboven dat ze bijna Kathy’s toespraak mistte. Kathy wist wat verhalen boven water te halen uit de 12 jaar dat zij Lisa kent.

Een heerlijk buffet volgde met diverse schotels, wijn en andere drankjes. Na het hoofdgerecht sprak Simons vader een paar woorden in het Engels. Dat was erg moedig van hem, aangezien dit niet zijn sterkste punt is. Hij had de toespraak voorbereid, Simons moeder had hem vertaald en zijn nicht Eva had het geheel grammaticaal beoordeeld. Vervolgens was het geheel fonetisch uitgeschreven. Iedereen was erg onder de indruk van het resultaat.

Toen moest Lisa natuurlijk ook wat zeggen. In het bijzonder wilde zij alle afwezige vrienden & familie bedenken. Nicki, haar schoonzus die de dag ervoor bevallen was van een tweeling, en Simons zussen Renée en Anke en hun families.

Simon had het laatste woord. Lisa verwachtte allerlei humoristische anekdotes, want daar had hij haar al maanden mee gedreigd. In plaats daarvan zei hij enkele prachtige & romantische woorden over zijn migratie en de relatie met Lisa.

Nadat de taart officieel werd aangesneden (en het dessertbuffet geopend werd) begon het dansen. Met name Lisa’s oom Gordon leefde zich uit op de dansvloer, Kathy was aan de zwier met Simons vader en Lisa en Simon probeerden met zoveel mogelijk gasten een praatje te maken.

Nog twee officiële taken aren er te verrichten. Net zoals in de film wordt het bruidsboeket geworpen (over de schouder) naar de vrijgezelle dames (degene die het vangt zal de eerste zijn die trouwt). Lisa's nicht (die a.s. oktober gaat trouwen) wist de 'vangst' binnen te halen. Voor de vrijgezelle heren is iets soortgelijks: zij strijden om de eer om de kouseband van de bruid haar been te mogen halen (althans: één van de, meestal is er nog één voor de bruidegom, maar die zit hoger op het been :-). Veelal wordt er een spel gespeeld en wij hadden er voor gekozen om de heren het woord 'achthonderachtentachtig' te laten uitspreken. Lisa's neef Jason (met wat hulp van een Nederlandse vriend van haar vader) volbracht die het beste en maakte een heel show van het verwijderen van de kouseband.

Om 11 uur vonden Lisa en Simon het genoeg en namen afscheid van het gezelschap, om de hele dag in de bruidssuite nog een rustig over te vieren.

Nederlandse Receptie

Drie weken later, op vrijdag 28 april 2000, gedurende onze huwelijksreis naar Nederland, hadden we een tweede receptie. Die zodat alle vrienden en familie van Simon ook in de feestvreugde konden meedelen.

Met enige moeite hadden we de bruidsjurk als handbaggage in het vliegtuig meegenomen en hadden het laten stomen in Nederland. Deze keer zou Simons zus Anke Lisa's haar doen en hoewel ze heel wat af knipt, vond ze dit toch wel een hele klus. Maar na een keer oefenen met de Pasen en het zorgvuldig bestuderen van de foto's (wij hadden de contact-afdrukken meegenomen) wist ze het zich er erg goed van af te brengen.

Het was vreemd om de jurk weer aan te hebben (Simon had een pak geleend van zijn vader en een stropdas van zijn vriend). Op weg naar beneden (we logeerde drie-hoog in de flat van een kennis) ontmoetten we de buurjongen. Die vroeg ofdat we al getrouwd waren of op weg om te trouwen. We vertelden hem dat we al getrouwd waren ... al drie weken !!

Het feest was leuk, in het bijzonder voor Simon die zo veel van zijn vrienden en familie weer zag (maar Lisa leert ze ook al aardig kennen). Het hoogtepunt was dat 2 van Simons vrienden uit Engeland konden komen. Charles werkt als SAP-consultant over de hele wereld en in 1997 (op weg naar Australië) had Simon hem en Dympna al ontmoet in Singapore. En nu bij toeval werkte hij in Rotterdam. Damian vloog over als wel dus het was een soort reunie (en soms Engelstaligen voor Lisa om mee te praten).

This page is also available in English