Op deze pagina de voorbereiding voor ons huwelijk, vanaf het aanzoek tot de dag zelf.

Aanzoek

Natuurlijk waren we al wat ouder toen we een relatie begonnen (grofweg gezegd: dertigers) dus onze biologische klok tikt. Ook hebben we al wat achter de rug met 6 jaar penvrienden, een lange-afstands relatie van een jaar en meer dan een jaar samenwonen.

Met andere woorden: vroeger dan later was het tijd voor de volgende stap. Simon had al herhaaldelijk gezegd pas te trouwen als de kinderen er om vroegen, maar Lisa had gezegd dat zij een traditioneel (mannelijk) aanzoek wilde.

Toch nog per verassing op de eerste ochtend in ons nieuwe huis (of na de eerste nacht - en voordat je allerlei schunnige gedachten krijgt: we waren allebei veel te moe van het verhuizen !), bespraken we allerlei zaken die gebeurd waren in de afgelopen tijd (onze ontmoeting, wederzijds bezoeken, een visa, migratie, samenwonen en recentelijk het kopen van een eigen huis en verhuizen). Simon zei toen dat het misschien tijd was voor de volgende gebeurtenis en met die woorden gleed hij van het bed en deed het aanzoek op zijn knie(en). Lisa hoefde gelukkig niet lang na te denken en zei JA !

Verloving

Met een plechtige gebeurtenis als een huwelijk merk je de verschillen in cultuur. In Nederland zijn we wat praktischer (gieriger): één ring voor zowel verlovings als trouw-ring. In Australië (naar Brits voorbeeld) krijgen de vrouwen twee ringen: een 'versierde' verlovingsring en een 'gewone' trouwring. De man heeft slechts een trouwring. Hoewel Simon probeerde de Nederlandse gewoonte aan Lisa te 'verkopen', wilde Lisa een verlovingsring.

Zoals hij al eerder gezegd had, presenteerde Simon dan ook een lipje van een Coca-cola blikje bij zijn aanzoek. Die had hij speciaal bewaard sinds de vakantie in Bintan, want in Australië zie je alleen van die kleine veiligheidslipjes.

Een week later zijn we op jacht gegaan naar een echte ring. Na wat zoeken vonden we een ring die we allebei mooi vonden. Het is een redelijke simpele gouden ring, maar met 3 prachtige diamanten: Twee kleine witte aan weerszijde van een iets grotere champagne kleurige diamant. Het is echt prachtig en nog steeds kan je Lisa af en toe verkikkerd naar haar ring zien staren.

We hadden al een open-huis gepland en dat kon nu mooi ook voor verlovingsfeest spelen. Omdat we nu voldoende ruimte hebben, hadden we bijna 100 man uitgenodigd en uiteindelijk zijn er zo'n 60 langsgeweest. Het was een mooie zaterdagavond dus iedereen kon lekker buiten op het terras of in de achtertuin. We hadden 50 stoelen gehuurd dus er was plaats genoeg.

Lisa zorgde voor de catering(inkoop) en Simon had nog gezegd dat ze wat overboord ging, maar zo zei ze: beter te veel dan te weinig. Achteraf moest ze toegeven dat we toch iets te veel hadden. Er waren nog 80 hot-dogs (broodjes en worstjes), 2 dozen gehaktballetjes, een doos saucijzebroodjes en diverse zakken chips over. We eten hier nog steeds van.

Voorbereidingen

We begonnen al vroeg met de voorbereiding voor de trouwerij. Je moet wel snel zijn, want iedereen wil op een zaterdag trouwen en de populaire gelegenheden zijn vaak al meer dan een jaar van te voren besproken.

Natuurlijk moesten we er rekening meer houden dat Simon vrienden en familie in Nederland heeft. We besloten om de officiële trouwerij hier in Perth te hebben en dan op huwelijksreis naar Nederland te gaan en daar een tweede feest te hebben. Dus we moesten een periode uitzoeken die niet te heet (in Perth) en niet te koud (in Nederland) was. We besloten dat april 2000 ons voldoende voorbereidingstijd zou geven.

Maar Simons ouders hadden al aangegeven aan het eind van dit jaar op bezoek te willen komen en we wilden hen graag de gelegenheid geven om bij de trouwerij aanwezig te zijn. Nadat we hen op de hoogte brachten hebben ze besloten om 'gewoon' in november te komen en dan nogmaals in april voor ons huwelijk !

Vervolgens wilden we het vlak voor de Pasen hebben want dan hadden we wat extra dagen voor onze huwelijksreis (zowel Simon als Lisa hebben pas een nieuwe baan en moeten nog beginnen met dagen sparen). Allereerst de kerk. In zuid-Perth, dichtbij waar we eerst woonden, is een leuk kerkje dat er ook als een kerk uitziet (de meeste kerken in Australië zijn té modern). Het is een Anglicaanse kerk: the Parish of Saint Mary the Virgin. Simon vindt de Anglicaanse dienst een beetje een mix vindt tussen katholiek en protestant, met wat vreemde ceremonies. Lisa ging naar een Anglicaanse kerk in Goomalling dus dat maakt het passend.

Ze doen geen trouwerijen de week voor Pasen, dus de datum is nu 8 april 2000. De volgende stap was een gelegenheid voor het feest. Wederom een verschil tussen de Australische traditie en de praktische Nederlanders. In Holland nodig je een beperkt gezelschap uit voor de gehele dag en dan iedereen voor een receptie. In Australië nodig je de gasten uit voor de gehele dag. Zelfs met slechts één familie (en Simons ouders) hebben we nog steeds 80+ gasten.

We hebben het Broadwater Pagoda hotel in Como geboekt, dichtbij ons oude huis en de kerk.  Het is oorspronkelijk in 1922 gebouwd als een danszaal en theehuis en was generaties lang één van Perth's beroemdste rivierkenmerken. Nu is het gerestaureerd in zijn vroegere glorie en vormt een deel van het nieuwe Broadwater Pagoda Hotel. De locatie is door de South Perth Historical Society herkend en opgenomen in hun toeristische route. We hebben een all-in arrangement met diner, alle drank, aankleding en een bruidssuite voor ons.

Vervolgens hebben we een fotograaf geregeld, een diskjockey voor het feest, een bloemist, een jurk, de uitnodigingen, de bruidstaart en de getuigen geregeld. In Australië (op z'n Engels) heeft de bruid een aantal bruidsmeisjes en de -gom (vaak een zelfde aantal) bruidsjonkers. Simon heeft één van zijn vrienden gekozen die hij al kende voor zijn migratie. 'Zij' was op zijn Nieuw Zeeland reis ... ja, we hebben één bruidsjonker (Paul) en een bruidsjonkeres (Tracy). Kathy en Julie zijn mijn bruidsmeisjes. Tracy zal een zelfde soort jurk dragen als de bruidsmeisjes, maar in het zwart. We zijn met zijn allen onze jurken wezen passen toen Simons moeder er was, zodat die ze ook kon zien.

Ondertussen hebben Simons ouders een gelegenheid gevonden voor ons Nederlandse feest op vrijdag 29 april 2000. Ik hoop dat we mijn jurk mee in het vliegtuig kunnen nemen zodat ik hem nog een keer kan dragen.

Toen Simons ouders weer kwamen (16 maart, tot na het trouwen) waren we zo druk dat we nauwelijks tijd voor ze hadden: het passen van de jurken, generale repetitie in de kerk, de tafelindeling, cadeu's die afgegeven werden. Het was maar goed dat ze er al eerder geweest waren en ons huis en de omgeving kenden. Om heel eerlijk te zijn, was het heerlijk om hen voor ons te hebben koken en schoonmaken (wie zegt dat het niet fijn is om met je ouders te wonen !!).

Vrijgezellenavonden

Eén van die dingen voor het trouwen waren de vrijgezellenavonden. We gingen met z'n allen naar Northbridge waar de dames in een Ierse pub samenstroomden. Simon en beide ouder-stellen waren er ook. Toen Tracy & Paul & Julie gearriveerd waren, kreeg Lisa een fluorescerend roze sluier op en Simon zo'n kogel aan z'n voet geketend (gelukkig was het een boei, dus niet té zwaar).

De heren gingen toen naar hun afspraak en de dames hadden gereserveerd bij een Italiaans restaurant. Daar kreeg Lisa een aantal opdrachten die ze die avond moest volbrengen. Twee daarvan waren dat ze zowel een behaarde als een kale borst moest betasten. De ober had een gladde borst, en de eigenaar een behaarde, dus dat was eenvoudig.

Na de maaltijd zochten beide partijen elkaar weer op en de ouders gingen huiswaarts, zodat het feest kon losbarsten. De dames bezochten nog een aantal bars, een amusementshal (Lisa moest een motor-rit maken) en Lisa moest ook nog iets kopen in een sexwinkel.

Simon ging met zijn gezelschap naar een 'heren-gelegenheid' (een strip-club): The Doll House (het poppenhuis). Hij kwam pas om 3 uur thuis, lichtelijk onder de invloed. Hij was erg grappig en loslippig en vertelde dat ze hem getrakteerd hadden op een 'lap-dance'. Helaas zwaaide de stripper haar borsten zo dicht bij zijn gezicht dat hij ze nauwelijks kon zien !

De volgende dag waren we allebei zwaar vermoeid, maar het was een mooie manier om het laatste weekend voor de trouwerij door te brengen.

This page is also available in English