Trade-in

Zoals reeds uitgelegd op de Neon-pagina, kregen we, na de ongelukjes, het idee dat deze auto wat duur in het onderhoud zou worden op hogere leeftijd.

Dus na 2½ jaar (toen de auto bijna 3 jaar oud was) dachten we dat het een goede tijd zou zijn om eens aan inruilen te gaan denken. Hopelijk met nog 2 jaar garantie en weinig kilometers, zouden we een leuk prijsje moeten krijgen.

Maar waar zouden we het voor inruilen: om te beginnen een auto die in Australië gemaakt wordt, zodat het onderhoud minder zou kosten, en ook groot genoeg voor de groeiende familie. Dat beperkte de keuze tot een Mitsubishi Magna, Ford Falcon of een Holden Commodore. Die laatste twee zijn geheel Australische auto’s en de Magna wordt hier geproduceerd.

Gelukkig zijn deze auto’s uitermate populair als leasewagens en zijn er voldoende tweedehandsjes. Lisa wist door de ervaringen van haar collegae met de diverse auto’s dat de Commodore het meest betrouwbaar was. Nu we eenmaal het model bepaald hadden, bedachten we dat we ook wel graag een stationwagen wilden. Als we ooit een hond zouden nemen (en daar wordt aan gedacht, zowel als de kat en de baby), dan zou een stationwagen het beste vervoermiddel zijn.

Natuurlijk mocht de auto niet te oud zijn (minder dan 3 jaar) en niet teveel kilometers gedaan hebben (ongeveer 50.000), dus dat maakte het niet gemakkelijker. Toen we een ‘uitnodiging’ ontvingen voor de 40^ste verjaardag van een dealer met ‘deals-van-je-leven’, dachten we dat het tijd werd om eens een kijkje te nemen.

Een verkoper zag ons en herkende ons voor de rijkelui die we graag zouden zijn. En dus richtte hij zijn praatje op een nieuwe auto (in plaats van een leuk tweedehandsje, die ze sowieso niet hadden). De auto was een goede deal (het was voorzien van allerlei extra’s voor een eerdere koper, die zich toen bedacht), maar toen we het over de inruilwaarde hadden schrokken we van het lage bod.

Tot we vertelde dat het verschil iets te veel was, ging hij het controleren en geloof het of niet maar toen hij terug kwam bleek dat hij een vergissing had gemaakt en de Neon $2,500 meer waard was !! Nog steeds te weinig voor ons budget en dus gingen we weg. De volgende dag belde hij ons en vertelde dat net na ons vertrek iemand langs kwam die op zoek was naar een tweedehands Neon (geloof je dat: bij een Holden dealer ?) en nog eens $2,000 meer wilde betalen.

Dit kwam in de buurt, maar nog niet genoeg en ondanks zijn ‘goede’ advies (‘per maand is het zoveel niet …’ of ‘zie het als een investering …’ en zelfs ‘zou je niet graag je vrouw verwennen met een nieuwe auto voor de nieuwe baby ??’ -ik zei dat ik dacht dat mijn vrouw mij zou vermoorden als ik zoveel geld uitgaf voor een auto !!-) zijn we niet op zijn aanbod ingegaan.

De volgende dealer (een paar dagen later) keek eens naar de Neon en zei ons dat we eens naar een 1-jaar oude wagen met slechts 24.000 op de teller moesten kijken. Ondanks dat we zeiden hoeveel we wilden uitgeven, zei hij dat dat wel mogelijk moest zijn. Dus wij proefrijden en toen een onafhankelijke keuring om er zeker van te zijn dat de auto in orde is (zelfs al zit er nog 2 jaar garantie op).

De auto

Zoals gezegd is de auto een Holden Commodore Stationwagen. Een ‘VT Series II Executive V6’. Het nieuwe model (VX) is net uit en de VT Series II is het vorige model. ‘Executive’ is één van de 3 uitvoeringen (de meest standaard).

De auto is van juli 1999 en heeft nog geen 24.000 kilometer gedaan. Het is zilver gekleurd. De motor is een 3.8 liter 6 cilinder, voor mij een gigantische bak (ook qua formaat) in vergelijking met de Europese auto’s. Voor Lisa’s gemak (al moet ik toegeven dat het snel went) hebben we voor een automaat gekozen.

De Executive is tamelijk standaard uitgevoerd, hoewel zaken als elektronische stoelbediening en een tripcomputer redelijk luxe zijn. Helaas heeft ook deze auto (weer) geen elektrische ramen. Airconditioning is niet standaard in dit model, maar wel in alle West-Australische auto’s en dus ook in deze (je wil de zomer niet door zonder). Sommige interessante functies zijn:

• als je de afstandsbediening gebruikt, opent in eerste instantie alleen de bestuurdersdeur.
• niet alleen kan je centraal de deuren vergrendelen, maar ook blokkeren zodat zelfs met een klerenhanger (of als je het raam inslaat) je het niet kunt openen.
• als de motor niet draait, wordt al de binnenverlichting (inclusief de kofferbak) uitgeschakeld na een uur.

En onze auto heeft zelfs al een hondenrek !!

Links rijden

Australië heeft de Engelse gewoonte van het rijden aan de verkeerde (ofwel de linker) kant van de weg en uiteraard moest ik mij daar aan aanpassen. Als je in de auto zit (aan de rechterkant) dan is het vreemd om nog zoveel van de auto links van je te hebben, terwijl je achteruitkijkspiegel (normaal rechts) is vervangen door het raam (en de zijspiegel), maar ik heb de meeste stoepranden weten te ontwijken.

Gelukkig zijn de verkeersregels over het algemeen hetzelfde (rechts heeft voorrang) en daarnaast zijn de meeste kruisingen gereguleerd door STOP-borden, verkeerslichten of een rotonde. Het enige verschil is dat bij een T-splitsing de weg die ophoudt voorrang geeft aan de doorgaande weg, terwijl in Nederland rechts ALTIJD voorrang heeft.

Ik blijf me verbazen over de ruimte: brede wegen en nauwelijks files. Elke ochtend passeerde ik het drukste punt van Perth en nog kostte het me minder dan 20 minuten naar mijn werk. Nogal een verschil met de 5 kwartier die de 40 kilometer in Nederland met kostte. Tegenwoordig rijd ik met de bus (zie voor het waarom mijn werk-page).

Fietsen

Een andere wijze om je in het verkeer voor te bewegen is op de fiets. Een Nederlander zonder fiets, dat kan natuurlijk niet, dus heb ik in juni 1998 een fiets aangeschaft. Vanwege het heuvelachtige karakter van de omgeving is het een mountainbike-achtig iets (met 21 versnellingen, waarvan je de lichtste toch soms echt nodig hebt). In Australië is het verplicht om een helm te dragen op de fiets, dus heb ik ook zo'n aerodynamische pot aangeschaft. Ik blijf het een crime vinden met dat ding op mijn hoofd en vindt dat als ik zonodig een hersenschudding op wil lopen, dat mijn eigen risico is !

This page is also available in English