Yes, this is my first update-on-life mail in 1999, so the New Year is the first new item. No problems with Euro here Down-Under, but perhaps more ‘fireworks’ next year when we enter the new millennium.

So the New Year was a start for lots of new things. First of all our new house. I think I wrote last time that we were looking for one. After some looking and even unsuccessful bidding on one, we found a place in Wilson at the end of November. After the New Year and together with the Christmas tree (yes, my second Christmas in the summer) we started packing our gear. For three weeks we lived surrounded by an increasing number of boxes in our townhouse.

The final move was made towards the end of January. We had a professional removalist carry all the stuff, which proved to be a wise choice as on the day it was a humid 38 degrees. The new house is only 10 kilometres ‘down the road’ and by the afternoon we were moved. The next few weeks we spent unpacking all the boxes and also building our new furniture from IKEA. Then we did some pruning and weeding in the garden and mid-March the house was presentable enough to have a house-warming party with 60-odd guests in the backyard.

Lisa (as any woman) wanted to be the perfect hostess and had stocked so much food that at the end of the night we were left with enough to last us another week. Most memorable 80 hot-dogs (buns & sausages) which I was supposed to cook on the barbecue. The barbecue (a 4-pits burner on a wooden trolley) was Lisa’s gift for the new house (I bought a pool table) and is great. Now that we have more space we more often entertain our friends and regularly you can find my behind the barby (tossing another shrimp ..). Lisa in fact tried it once herself and showed me that real Aussie sausages are supposed to be black on the outside (charred) and pink within (raw) ?

To do justice of all these anecdotes of Lisa, I have to admit that I am not always perfect. When pruning the garden, I took great joy in wielding the electric hedgetrimmer around. Lisa had even warned me about cutting through the cord and showed me how to wrap it around my waist. However, high on a ladder, balancing on one foot and with only one hand holding the trimmer, I decided to take one swoop to get that last pesky branch … And I did, but I also skimmed the cord. Fortunately the safety-fuse prevented any damage to electrical equipment in the house and the insulation of the trimmer did the same for me.

The next new thing (although not totally chronological) is our new job. Lisa had reached her glass ceiling with the Western Australia government and had been passed over two years in a row for a promotion (doing work on level 4, being payed on level 3). This went not unnoticed and as she was ‘loaned’ from the WA department to the National authority, they were kind enough to employ her directly. Easier said then done as it has been in the planning for over 6 months, but finally in March she transferred and with that managed a 10%+ pay-increase. Unfortunately the down-side of this became apparently immediately as the Canberra bosses now expect her to work according to their standards, without teaching her these procedures or to take into account that Lisa has been doing this work for several years here in WA and has build her own network of contacts and methods. Anyway, I’m sure it will get worked out.

In January I received the first indication that all was not well with PDP Networks. This crisis was conquered, but late February it reared its head again and I was given a choice of either a 40% pay-cut or retrenchment. You may have gathered I choose the last. I had already been looking for new opportunities, but now stepped up my efforts (and lowered my expectations). And what do you know, a week before my last day with PDP I found a new role which I could start immediately (which was mid-March). So now I’m working as a Project Manager/Technical Consultant with Corporate Computer Consultants. The company has similarities with PDP as in that the core is small (6 people permanent, but various contractors), the focus is small/medium business and the organisation is lead by a owner/manager who finds it hard to let go of control and to implement a ‘proper’ management structure (which gives a somewhat chaotic idea of the business). It’s still early days to judge but I see my challenge to find my own space in which I can build a structure for management.

Some nice gossip: The technical director (part-owner) of PDP Networks has always been a bit of a character (which caused part of the chaos there). In the midst of a divorce, he started this relation with a ‘working girl’ from Bangkok (whilst over there for a conference). The last few months he flew over (on his company frequent flyer points) at least once a month and in February she came back with him to Australia. Any doubts about the sincerity of the relation were settled as she is about half-his-age and does not speak more English that a two-year old. Working the last months with PDP was interesting as he managed to call her (on the company mobile) while you were in the car with him and when she was here he managed to take long lunch-breaks (moved meetings for that) or she came sauntering in halfway through the afternoon. To spice this all up it was interspersed with heated phone-calls to his lawyer and wife about the divorce-procedures. No wonder that we stopped watching Melrose, real-life is much better. Unfortunately I will only be able to hear the rest/end of this second-hand as I no longer work at PDP. When they were at our housewarming, one of the guest mistook her for his daughter !

And the last big NEW thing in our lives, is a change to our relationship. After living together for over a year (and before that 1 year of long-distance relationship and before that 6 years of penpal-ship), after buying a couch together (our first big purchase), after having a joint account and now a joint mortgage and house, I decided it was time for the next step. Lisa had already indicated that I could wait forever for to ask me (something I teased her with), so the morning after our first night in our new house (complicated description) I popped the question. I slid of the bed on one knees (actually in my nervousness I think I sat on both knees) and gave her the ring.

At that stage it was a pull-ring of a Coke-can (one of those ‘old-fashioned’ big ones, which I had especially collected for this occasion during our holiday in Bintan) but later it was replaced with a real one. I tried to convince Lisa to use the Dutch custom where the couple buys their wedding rings and wears them on their ‘other’ hand (which ‘other’ is depending on religious belief) as engagement-rings, but she wanted the real thing. The real thing turned out to be a fairly plain gold band, but with three diamonds! Two small white diamonds surround a slightly bigger champagne/cognac one in the middle.

More different traditions with the wedding: In the Netherlands you keep a relatively small number of people with you during the ceremonies and dinner, after which you invite just about anyone to the reception. Here you invite people for the whole day, so the wedding-party is much bigger. Fortunately we have only one family to consider, but we’re still looking at 80-100 people for our wedding. The housewarming I mentioned earlier, doubled as our engagement-party (any excuses to con people out of giving us presents :-).

The wedding date is set for 8 April 2000. We have started our preparations and have reserved a nice church (most churches in Australia are fairly modern, but this one look like a real church) and a hotel for the diner & party. The church is Anglican, which to me (Dutch Reformed) seems like a mix between Catholic and Protestant which some quirky customs. In preparation we are trying to visit the church about once a month. Next on the preparation-list are a photographer and DJ. You have to think ahead and we found out that some of the hotel/venues were already booked (more than a year in advance).

Straight after the wedding we’ll go on honeymoon to .. the Netherlands. A bit predictable perhaps but we intend to have a second reception there to give my friends and rellies a chance to congratulate the happy couple. Of course by then it will be a year-and-a-half since we’ve seen them so it will be nice to catch up. Just like last year, when we went to Bintan, we intend to stopover in Asia on the way back for a few days of relaxation (possibly this time just in a hotel in Singapore, it is after all our honeymoon so who needs beautiful surroundings, a luxurious hotelroom will do fine).

When I mentioned that we do not have to consider my family for the wedding, I was not totally right. My parents had the intention of coming over to Australia to visit us later this year. We consulted them when we announced our engagement and they are still intending to come over at the end of this year, but also for our wedding !! So two big trips for them and we will try to have our honeymoon coincide with their return flight in April.

For now we look forwards of having them stay with us for 6 weeks in October/November. That is (late) spring here so everything should be green and the temperature should be a nice 30 degrees. We will try to take some time off so that we can show them around (and possibly visit some places we haven’t been either -like Wave rock-) and Lisa’s parents have also offered to guide them. Lisa’s father wants to take my father fishing and he inquired whether he needed a permit. Fortunately here in Australia that is not that strict and over-organised as in Holland and you can fish wherever you want (except for crayfish).

I have survived my second summer in Australia, although this time it wasn’t as hot as last year with only a few days reaching (close to) 40 degrees. At the moment some rain has returned (in the wake of cyclone Vance which reeked havoc North and East of Perth), but most days it is sunny with mid-twenties. I wonder whether this Winter, I’ll actually be cold with temperatures of 15 degrees or whether I still have my Dutch-cold resistant skin.

Well, that seems to be all for now. Hopefully it won’t be another 5 months before I get in touch again. Although I have managed to also update our webpage in the mean time and you can read more information there on our house, wedding, holiday in Bintan, my job and much more.

Click HERE to return to Simons Life-in-Australia page

ALLES NIEUW

Hier is mijn eerste bericht in 1999, dus het nieuwe jaar is het eerste nieuwe item. We hadden weinig te doen met de Euro hier in Australië, misschien volgend jaar meer ' vuurwerk' als we het nieuwe millennium ingaan.

Het nieuwe jaar heeft ons tot zover veel nieuws gebracht. Allereerst ons nieuwe huis. Ik geloof dat ik de laatste keer verteld had dat we op zoek waren naar een huis. Na wat bezichtigingen en zelfs een on-succesvol bod, vonden we een huis in Wilson aan het eind van november. Na het nieuwe jaar en tegelijk met de kerstboom (ja, mijn tweede kerstfeest in de zomer) hebben we onze spullen gepakt. Gedurende drie weken leefden we omringd door een toenemend aantal dozen in onze huurhuis.

De uiteindelijke verhuizing was tegen het eind van januari. We hadden een professionele verhuizer om alles te vervoeren en dat was een wijs plan want op de bewuste dag was het een klamme 38 graden. Het nieuwe huis is slechts 10 kilometer 'verderop' en tegen de middag waren we over. De eerste weken hebben we alles uitgepakt en het nieuwe meubilair van IKEA in elkaar gezet. Daarna hebben we in de tuin gewerkt en in het midden van maart was het huis klaar voor de house-warming met zo'n 60 man in de achtertuin.

Lisa (zoals elke vrouw) wilde de ultieme gastvrouw zijn en had zo veel hapjes ingeslagen dat we aan het eind nog voldoende over hadden voor een week. In het bijzonder 80 hot-dogs (broodjes en worstjes) die ik had moeten klaarmaken op de barbecue. De barbecue (een 4-pits branders op een houten onderstel) was een cadeau van Lisa voor ons nieuwe huis (ik heb een biljarttafel gekocht) en is fantastisch. Nu we meer de ruimte hebben, ontvangen we wat vaker bezoek en regelmatig kun je mij achter de barbecue vinden. Lisa heeft het ook een keer geprobeerd en liet mij zien dat echte Australische worstjes zwart van buiten en rauw van binnen zijn ?

Om eerlijk tegenover al die verhalen over Lisa te zijn, moet ik toegeven dat ik ook niet altijd perfect ben. Toen we in de tuin aan het snoeien waren, had ik veel plezier met de electrische heggeschaar. Lisa had me nog gewaarschuwd voor het snoer en deed voor hoe je dit om je middel wond. Maar, bovenop de ladder, balancerend op één been en met de heggeschaar in slechts één hand, besloot ik om met een ferme haal de laatste tak te snoeien .. En dat deed ik ook, tezamen met het snoer. Gelukkig voorkwam de stop dat er schade aan andere apparaten was en de isolatie van de heggeschaar voorkwam persoonlijk leed.

De volgende nieuwe zaak (hoewel niet geheel in chronologische volgorde) was onze nieuwe baan. Lisa had het glazen plafond bereikt met de West Australische overheid. Al 2 jaar was ze gepasseerd voor promotie (werkend op niveau 4, maar betaald op niveau 3). Dit ging niet geheel onopgemerkt voorbij en omdat ze al was 'uitgeleend' aan de nationale overheid, nam die haar rechtstreeks in dienst. Tenminste dat was al gedurende 6 maanden de bedoeling, maar uiteindelijk in maart was het zover en kreeg ze een 10% salarisverhoging. Helaas werd de keerzijde ook duidelijk want haar baas in Canberra wilde dat ze nu volgens hun regels werkte, zonder dat ze die regels verteld was en ook voorbijgaand aan het feit dat Lisa dit werk al jarenlang in WA gedaan heeft en zo haar eigen netwerk en methoden heeft opgebouwd. Afijn, het zal allemaal wel goed komen.

In januari zag ik de eerste tekenen dat het niet zo goed ging met PDP Networks. Deze crisis ging voorbij, maar eind februari was het weer zover en ik kreeg de keus om of 40% in salaris achteruit te gaan of te vertrekken. Zoals je kunt begrijpen koos ik voor het laatste. Ik was al aan het zoeken naar nieuwe mogelijkheden en verdubbelde mijn inspanningen (en verlaagde mijn verwachtingen). En wonder-boven-wonder had ik, één week voor mijn laatste dag bij PDP, een nieuwe baan die ik gelijk kon beginnen. Dus nu werk ik als project manager/technisch adviseur voor Corporate Computer Consultants. Het bedrijf heeft wel wat weg van PDP in zover dat het ook redelijk klein is (6 man in vaste dienst, maar verschillende freelancers), zich richt op het MKB en wordt geleid door een eigenaar/manager die het moeilijk vindt te delegeren en een structuur op te bouwen (hetgeen het geheel een wat chaotisch beeld geeft). Het is nog te vroeg om te oordelen, maar ik een uitdaging in het opzetten van mijn eigen (project) structuur.

Een goede roddel: de technische directeur van PDP (en mede-eigenaar) was altijd al een apart figuur (wat gedeeltelijk de oorzaak was van de problemen). Terwijl hij in scheiding ligt met zijn vrouw, begint hij een verhouding met een 'professionele dame' in Bangkok (waar hij was voor een conferentie). De laatste maanden vloog hij (op zakelijke airmiles) tenminste eens per maand naar Thailand en in februari bracht hij haar mee terug naar Australië. Alle twijfels over deze relatie werden weggenomen toen bleek dat ze niet alleen erg jong was, maar ook nauwelijks Engels kon spreken. De laatste maand bij PDP was erg interessant met hem in de auto terwijl hij haar opbelt (met de zakelijke mobiele telefoon) of toen ze hier was en hij lange lunchpauzes nam (en zelfs afspraken hiervoor verzette) of als zij in de middag het kantoor binnen kwam. Om het geheel nog wat interessanter te maken, belde hij ook nog eens met zijn advocaat over de scheiding. Geen wonder dat we tegenwoordig niet meer naar Melrose kijken, het echte leven is veel onwaarschijnlijker. Helaas moet ik het eind/vervolg van dit verhaal uit de tweede hand horen aangezien ik niet meer bij PDP werk. Toen ze op ons feest waren, dacht iemand dat het zijn dochter was !

En het laatste, grote, nieuws in ons leven is de verandering in onze relatie. Na meer dan één jaar samenwonen (en daarvoor één jaar lange-afstands-verhouding en daarvoor 6 jaar penvrienden), na gezamenlijk een bankstel gekocht te hebben (onze eerste grote aankoop), na een en/of rekening te hebben en nu ook een gezamenlijke hypotheek en huis, besloot ik dat het tijd was voor de volgende stap. Lisa had al aangegeven dat ik lang kon wachten voordat zij mij zou vragen (iets waar ik haar mee geplaagd had) dus de ochtend na de eerste nacht in ons nieuwe huis deed ik haar een aanzoek. Ik gleed van het bed om één knie (of eigenlijk in mijn nervositeit zat ik op beide knieën) en gaf haar de ring.

Op dat moment was het een lipje van een blikje Coca-cola (zo'n ouderwetse, grote die ik speciaal voor de gelegenheid had bewaard sinds onze vakantie in Bintan) maar later werd deze vervangen door een echte ring. Ik heb nog geprobeerd Lisa te overtuigen de Nederlandse traditie te eren, waarbij het paar hun trouwringen koopt en deze aan de 'andere' hand draagt als verlovingsring (welke 'andere' is afhankelijk van het geloof), maar ze wilde een echte verlovingsring. Dat werd uiteindelijk een simpele gouden ring met maar liefst 3 diamanten ! Twee kleine witte diamanten aan weerszijde van een iets grotere champagne diamant in het midden.

Nog meer verschillen in huwelijkstradities. In Nederlands heb je een relatief klein gevolg voor alle plechtigheden, alvorens jan-en-alleman naar de receptie komt. Hier nodig je mensen uit voor de hele dag en wordt het gevolg een stuk groter. Ondanks dat we slechts met één familie rekening hoeven te houden, denken we toch al gauw aan zo'n 80-100 man voor ons huwelijk. De eerder genoemde house-warming, was tevens ons verlovingsfeest (een extra mogelijkheid om mensen een cadeau afhandig te maken :-).

Het huwelijk is op 8 april 2000. We zijn al begonnen met de voorbereidingen en hebben een kerk gereserveerd (de meeste kerken in Australië zijn tamelijk modern, maar deze ziet er tenminste uit als een kerk) en een hotel voor het diner & feest. De kerk is Anglicaans, wat mij (als hervormd) voorkomt als een mix tussen katholiek en protestant, met wat interessante gebruiken. Ter voorbereiding proberen we minstens één keer per maand naar de kerk te gaan. De volgende zaken in de planning zijn de fotograaf en een diskjockey. Je moet wel vooruit-plannen want we hebben gemerkt dat sommige van de hotels al besproken waren (meer dan één jaar vooruit).

Direct na de trouwerij gaan we op huwelijksreis naar … Nederland. Misschien wat voorspelbaar, maar we willen daar een tweede feest houden zodat mijn vrienden en familie ook in staat zijn ons te feliciteren. En natuurlijk is het tegen die tijd al ruim anderhalf jaar sinds ons laatste bezoek. Net als vorig jaar, toen we naar Bintan gingen, willen we op de terugweg ergens in Azië stoppen (waarschijnlijk deze keer gewoon in Singapore, het is tenslotte onze huwelijksreis dus waarom een mooie omgeving als een luxe hotelkamer voldoende is).

Als ik zeg dat we geen rekening met mijn familie hoeven te houden voor de trouwerij, dan is dat niet helemaal waar. Mijn ouders waren van plan om ons tegen het eind van het jaar te bezoeken en toen we ons verloofd hebben, hebben we ze de keus gegeven. Ze komen nu nog steeds tegen het eind van het jaar, maar komen dan nog een keer voor ons huwelijk !! Twee grote reizen voor hen dus en wij hopen ons huwelijksreis zo te plannen dat we tegelijk met hen terugvliegen in april.

We kijken nu al uit om hen in october/november 6 weken over de vloer te hebben. Het is dan (laat) lente en alles zou groen moeten zijn en de temperatuur een aangename 30 graden. We zullen proberen wat tijd vrij te maken zodat we hen de omgeving kunnen laten zien (misschien zelfs zaken die ik nog niet bezocht heb, zoals Wave rock). En Lisa's ouders hebben ook aangeboden hen rond te leiden. Lisa's vader wil gaan vissen met mijn vader en hij vroeg onlangs of hij geen vergunning nodig heeft. Hier in Australië is dat allemaal niet zo strak geregeld en kan je vissen waar je wilt (met de uitzondering van kreeft).

Ik heb mijn tweede zomer in Australië overleefd, hoewel het dit jaar niet zo heet was met slechts een paar dagen (tegen de) 40 graden. Op het moment is de regen terug (in de voetsporen van de wervelstorm Vance die ten noorden en oosten van Perth langs trok), maar over het algemeen is het zonnig en in de twintig graden. Het zal mij benieuwen of dat ik het deze winter koud zal vinden rond de 15 graden of dat ik nog steeds mijn Nederlands temepratuurgevoel heb.

Tot zover weer, hopelijk is het niet weer 5 maanden tot mijn volgende bericht. Hoewel ik ondertussen wel onze webpagina heb bijgewerkt en daar kan je meer lezen over ons huis, huwelijk, vakantie in Bintan, mijn baan etc.

Klik HIER om terug te keren naar Simons Leven-in-Australië pagina