Januari
We begonnen het jaar met een aantal grote gebeurtenissen.
Na Lisa’s eerste bezoek aan de gynocoloog, konden we verkondigen dat we
weer zwanger zijn ! Ja, we zijn in verwachting van een baby omstreeks het
midden van augustus (we weten wat het wordt, maar vertellen het niet). De
zwangerschap verloopt goed, hoewel net als met Joshua was Lisa behoorlijk ziek
(en niet alleen in de ochtend) in de eerste 4 maanden. Haar buik is nu zichtbaar, ze is sneller moe
(niet verwonderlijk sinds ze ook nog werkt en voor
Joshua moet zorgen) en ze krijgt kramp. Helaas, net als Joshua, kan deze baby
goed trappen en lijkt behoorlijk actief ... en wij hadden zo gehoopt op een ‘slapertje’
!
De andere grote verandering was Simon’s werk, dat
de verkeerde kant op ging in deze maand. In 2002 waren er reeds een aantal
wijzigingen die Simon praktisch als enige betaalde kracht overgelaten hadden
(met wat administratief en commerciële staf). Zoals aangekondigd wilden ze zijn
salaris aanpassen met een prestatie gebonden gedeelte, maar toen het aanbod
kwam was het niet alleen financieel veel slechter, maar ook juridisch niet in
orde.
Toen Simon hierop reageerde, ter onderhandeling, ging het
bergafwaarts in een aantal gedeelten over de komende maanden:
1. Toen ze zijn reacties ontvingen,
werd zijn huidige contract opgezegd met 2 weken opzegtermijn (tot het eind van
januari), terwijl zij zouden ‘onderhandelen’ over het nieuwe
contract.
2. Toen Simon aangaf dat de twee
weken opzegtermijn niet geldig waren omdat zijn contract voor een vaste positie
was, waarvoor 8 weken opzegtermijn gelde, werd hij beschuldigd van
fraude. Dit was gebaseerd op het feit dat hij
was gezien koffie drinkend met een ex-collega, terwijl zijn urenstaat aangaf
dat hij aan het werk was. Behalve dat de urenstaten nergens voor gebruikt
werden (niet voor rapportering of rekeningen), gaf zijn urenstaat wel degelijk
een uur ‘vrije tijd’ aan, alleen op het verkeerde tijdstip (omdat
de koffie-afspraak was vervroegd). Dit is natuurlijk een vergissing en geen
fraude.
3. Nadat dit alles uitgezocht was,
kreeg Simon een ‘aanbieding’: als hij het nieuwe contract zou
tekenen (vrijwel ongewijzigd sinds het eerste aanbod) dan zou hij voor een
proefperiode van twee maanden worden aangenomen. Hij was dan nog slechter af
dan de 8 weken opzegtermijn (tot het einde van maart) op zijn oude oude salaris
te gebruiken als de ‘proefperiode’.
4. In de 8 weken werd er wel wat
onderhandeld, maar ondanks dat Simon een compromis voorstelde, veranderde de
directeur het bedrijfsmodel en wilde geen vaste staf meer hebben, alleen maar freelancers.
Simon kon ook freelancer worden, maar toen hij aangaf dan ook voor de
concurrentie te gaan werken (om toch een volledig inkomen te krijgen), verdween
het offer snel van tafel.
5. In de laatste weken werd het erg
kinderachtig. De directeur sprak niet meer met Simon, weigerde specifiek
goedgekeurde onkosten te vergoeden (zoals een fl.3 parkeergeld) en markeerde 2
uur als ‘vakantie’ toen hij naar een bijeenkomst ging. Daarbij werd
hij ook nog ‘misbruikt’ voor het geven van cursussen die lang niet
volgeboekt waren. Dit maakte het erg moeilijk om een goede kwaliteit te
leveren.
6. En zelfs het einde was moeilijk,
toen de directeur erop stond dat Simon materiaal inleverde van een cursus die
hij vorig jaar gevolgd had (hetgeen geen waarde had voor het bedrijf, maar
nuttig voor Simon was) en met Simon die zich in allerlei (juridische) bochten moest
wringen om al het geld waar hij recht op had, te krijgen.
En dat was slechts het begin, aangezien Simon in april voor de concurrentie begon te werken !
Februari
Voor Lisa ook veranderingen op het werk. Haar baas z’n
baas gaat weg, dus belangrijke veranderingen in haar afdeling. En ondertussen
moest zij zwangerschapsverlof aanvragen en een opvolgende deeltijd positie. Ze
is van plan nu 6 maanden op half geld te gaan (ipv 3 maanden volledig betaald
met Joshua). Daarna wil ze voor 4 dagen in de week gaan werken (voor 2 jaar).
Vorige keer bleek 3 dagen te weinig om al het werk te doen en dat gaf extra druk. Vier dagen geeft haar ook meer flexibiliteit in het plannen van
reizen.
De zomer in Perth was tamelijk standaard, niet té warm
met slechts een paar dagen boven de 40 graden. Ondanks dat we water-restricties
hebben (en alleen ’s-avonds kunnen wateren en slechts 2 keer in de week
automatisch), mag West Australië niet klagen vergeleken met andere gedeelten
van het land. Onze vrienden met een boerderij bij Northam (ongeveer anderhalf
uur ten oosten van Perth) speelden kiet: een lagere opbrengst was afgewogen
tegen hogere prijzen. Tot nog toe heeft de herfst (april/mei) gemiddelde
regenval opgebracht, dus de boeren hopen op een hogere opbrengst.
Bij het
badmintonnen verstapte Simon zich en voelde iets in zijn rechtervoet 'verschuiven'.
Er was niets te zien op de röntgenfoto dus het was of een spierscheurtje of een
haarscheurtje in het bot. Aangezien hij er nog weken last van heeft gehad en
soms nog steeds pijnscheuten voelt zal het het laatste wel geweest zijn (ja, het
lichaam wordt al ouder ....).
Maart
Springkasteel in de achtertuin
|
Deze maand
werd ons ventje 2. Joshua is al een hele kerel, met de eigenwijsheid van een
tweejarige. Regelmatige hebben we ‘ruzie’
over wat we op TV kijken (‘Playschool’), eten (‘lollie’
= snoepje) of doen (‘story’ = boek, ‘swing’ = schommel).
Voor zijn verjaardag organiseerden we een feestje met
zijn neefjes en nichtjes, wat kennissen met kinderen en een vriendje van het
dagverblijf. Al met al hadden we ongeveer 10 kinderen door het huis heen,
variërend in leeftijd van onder 2 tot 10 aan toe. Verbazingwekkend ging dit
tamelijk goed en iedereen speelde met elkaar.
We hadden een ‘springkasteel’ geregeld in
de achtertuin. Het was erg heet die dag (38), maar door de luchtstroom was
het goed te doen. Nadat het kasteel was opgehaald, hadden de kinderen nog wat
plezier met Joshua’s speelhut, waar je de tuinslang op aan kan sluiten.
|
|
Door zijn leeftijd en groei, kan Joshua nu ook in de
kinderzitje in de auto (ipv een ‘baby seat’). Dat betekent weer
dat hij met mij mee kan rijden in de MX5 cabriolet. Als
Lisa verhinderd is, dan breng ik hem of haal ik hem op van het
kinderdagverblijf. En hij geniet ervan, hij wijst naar het dak en zegt ‘off’,
zelfs als het regent. Eén van die keren was toen Lisa naar Canberra moest
voor een week (wat ook nog eens mijn laatste week bij Conan was) tegen het
einde van maart.
Zijn taalgebruik wordt ook steeds beter, al denk ik dat
wij waarschijnlijk de enige zijn de kunnen verstaan wat hij zegt. He leert
nog steeds zowel Nederlands als Engels, maar zelfs al verstaat hij alles in
het Nederlands, praat hij voornamelijk Engels. Hij gebruikt toch een paar
woorden Nederlands en het grappigste is ‘Dikkertje Dap’ voor een
giraffe (wij hebben een giraffe bij de magnetron en altijd als ik zijn melk
opwarmde zong ik dit liedje).
|
Joshua helpt in de huishouding
|
Joshua achter de computer
|
Dieren (en hun
geluiden) zijn zijn favoriete woorden. We besloten om hem rond de
Pasen naar de dierentuin mee te nemen en hij genoot. In het ‘Australische
landschap’ schreeuwde hij naar de kangoeroes (die lekker in het
zonnetje lagen te slapen om te gaan ‘hop-hop’ (of ‘boing-boing’)
en hij kon er zelfs eentje aaien. Hij gedroeg zich voorbeeldig, bleef op de
paden, gaf ons een hand als we dat vroegen of ging in zijn buggy zitten om
het allemaal te kunnen bekijken.
Gedeeltelijk komst die door de ‘toetsenbord-rammer’
die ik op de computer heb. Op het scherm verschijnen dieren en als je de
muis er overheen beweegt, dan klinkt of het geluid of de naam. Als je de muis
klikt of een toets, dan hoor je een geluid (de letter als je die indrukte) en
de achtergrond verandert van kleur. Iedere minuut wordt het hele scherm
verschoond. Voor een bepaalde reden noemt Joshua dit spel ‘turtle’
(schildpad).
|
April
In april begon Simon zijn nieuwe baan. Je hebt al eerder
kunnen lezen over hoe zijn oude baan afliep (in januari). In
alle eerlijkheid, hij was al langer op zoek naar iets anders, maar Perth is
klein en in zijn specialiteit (Service Management consulting) is er (of ‘was’
er) maar één lokaal bedrijf. Dus toen het er naar uit zag dat hij iets anders
moest gaan doen, dacht hij dat hij óf voor zichzelf moest beginnen, óf weer
project management moest gaan doen óf een baan in het oosten moest zoeken met
veel reizen. De ideale kombinatie kwam toen Lucid IT aankondigde in Perth
training te gaan geven via Spherion (een wereldwijd opleidingsinstituut). Lucid
IT was gevormd door een overname van Pink Elephant Australia en Simon kende al
3 van de 4 directeuren daarvan (of van ervoor bij Pink Elephant in Nederland). He
nam contact met ze op en ze ontwikkelden een business plan voor Perth. Op één april
(na 1 dag ‘werkeloos’ te zijn geweest) begon Simon de Perth-vestiging van Lucid IT (en Zuid Australië en het Northern Territory).
Het saillante is dat hij nu direkt in competitie is met
zijn ouder werkgever. Hun sterkte was het feit dat ze lokaal waren en Simon als
een consultant hadden en beide voordelen zijn nu weg. Vandaar dat Simon denkt
dat dit een succes kan worden hoewel het commerciële werk een nieuwe uitdaging
voor hem is. Zeker in het begin zal hij moeten strijden tegen de gevestigde
naam van Conan en tegen de huidige markt in Perth. Hopelijk zal dat lukken.
Wij begonnen ook een beetje te ‘verbouwen’ in
ons huis. Met een groeiende familie, hadden we behoefte aan meer koeling en dus
kochten we een grote vrieskast. Nu hoeven we minder te winkelen en kunnen meer
restjes bewaren. Simon breidde ook de studeerkamer uit met een extra bureau omdat
hij op het moment voornamelijk van huis uit werkt.
En ook verhuisde Joshua naar een nieuwe kamer, met een
groot bed een nieuwe klerenkast etc. (en zo werd de babykamer beschikbaar voor
de nieuwe baby). Het grote bed betekent dat Joshua nu zelf uit bed kan kruipen
en dat is een hele uitdaging. Of het nu de verandering van kamer is, hij weer
tandjes krijgt, een koutje of alle het reizen (zie volgende maand), maar hij werd weer ’s-Nachts wakker (tussen 11:30 and 2AM). Het is
enerzijds wel lief want hij wandelt rustig naar onze kamer en komt dan naar ons
bed. Als je niet reageert dan trekt hij de dekens weg en zegt ‘pappa’
(of ‘mamma’ afhankelijk van waar hij staat). Aan de andere kant wil
hij dan niet meer terug naar bed, of althans niet alleen. Dus regelmatig slaapt
één van ons bij hem in bed voor de rest van de nacht of (als één van ons op reis
is) slaapt hij in ons bed. Op het ogenblik laten we dit toe en we hopen dat hij
weer door gaat slapen en zo het probleem oplost. Zo niet, dan moeten we andere
maatregelen nemen om hem in zijn eigen bed te laten slapen.
Mei
Eén van de redenen waarom wij denken dat hij zo onrustig
is (en waarom we het op het moment oogluikend toelaten) is dat we veel op reis
zijn in mei (en juni). Dit begon aan het eind van april
toen Simon voor 2 dagen naar Sydney moest om zijn nieuwe bazen en collega’s
te ontmoeten. De week erop ging Lisa voor 4 dagen naar Darwin. Ze heft
beloofd dat dit haar laatste vliegreis is aangezien ze nu bijna 7 maanden
zwanger is.
Vervolgens een reis van 3 dagen van Simon naar Canberra om
daar een cursus voor Lucid te geven. Die hadden opeens handenvol werk en
uiteraard hoopte ze dat Simon mee kon helpen (aangezien het in Perth –nog-
niet druk is). Op dit moment schrijf ik (Simon) dit vanuit Sydney waar ik voor
2 weken ben om een Microsoft cursus te volgen. Dit is de eerste keer dat we
zolang weg zijn geweest en een heel weekend daarin. Omdat Joshua zo onrustig
is, is het zwaar voor Lisa (en daarbij komt nog dat ze zwanger is).
Met Lucy (6 maanden) in het bad
|
Ondertussen zijn we weer een zwemcursus voor Joshua
begonnen. Omdat hij nu ouder is, kan hij beter begrijpen wat er gedaan moet
worden (spatteren, springen, trappelen, bellen blazen). Helaas is zijn les op
het midden van de dag en dat is ook zijn bedtijd, dus soms is hij erg moe en
heeft geen zin om te luisteren. Maar hij heeft nog steeds lol.
We hadden al langer in het bad geoefend, in het
bijzonder met het blazen van bellen en het uitspugen van water. Het is niet
hetzelfde als in het zwembad, maar nog steeds leuk. Hij wil nu ook steeds
meer ‘helpen’: stopt de stop erin (en halt hem er later weer uit)
en trekt zelf zijn kleren uit.
In mei hadden wij kennissen op bezoek met een 6-maanden
oud dochtertje. Joshua was erg lief voor haar (bracht haar zelfs wat van zijn
speelgoed), en voelde erg ‘groot’ toen ze samen in bad gingen. Dit
klinkt goed voor als de nieuwe baby komt, al weet je het natuurlijk nooit (die
gaat niet weg aan het eind van de dag !).
|
Best grappig: als je eerst aan Joshua vroeg waar de baby
was, dan wees hij naar de dichtstbijzijnde buik (die van hemzelf, of van Simon,
...). We hebben hem meegenomen naar de gynocoloog zodat hij de baby kon zien op
de echo-monitor, en hij weet ook dat het de baby is op de video van de
echoscopie. Nu weet
hij dat de baby in mama’s buik zit. Als
je hem vraagt wat de baby zegt, dan doet hij met een hoog stemmetje ‘waaah,
waah’. We hebben geprobeerd om hem de baby te laten voelen, maar daar heeft
hij te weinig geduld voor.
Juni
Nog meer reizen, met nog een reisje naar
Canberra (voor 2 cursussen / 4 dagen) en 1 dag naar Sydney gepland voor Simon.
Omdat de nieuwe baby steeds dichterbij komt, zou dat het moeten zijn voorlopig
(met mogelijk één uitzondering in juli).
Deze maand ook Simons 35e verjaardag, Lisa’s
laatste loodjes op het werk, nog wat voorbereiding voor de baby en de normale
huishoudelijk en sociale bezigheden.
This page is also available in English