De geboorte

PS: Dorst is de achternaam en Stewart is een doopnaam (de 'middle name' op z'n Engels)

Al vroeg in de zwangerschap hadden we gekozen voor een keizersnede (vanwege bepaalde medische omstandigheden). Dat maakte de hele geboorte gemakkelijk te plannen. Oorspronkelijk zou de baby 7 maart geboren worden (de dokter dacht dat hij té groot was om langer dan 39 weken 'binnen' te houden), maar na een wijziging op het laatste moment, was donderdag 8 maart DE DAG. We kwamen al vroeg in de ochtend naar het ziekenhuis en moesten toen een paar uur wachten terwijl Lisa vast met wat medicijnen werd ingespoten. Dit was lekker rustig (Lisa sliep nog wat, terwijl Simon naar de winkels ging om een krantje te kopen).

Om 11 uur gingen we toen richting de operatie-zaal. Simon mocht mee, maar moest zich omkleden in een overall (met overschoenen en haarnetje). Allereerst werd de ruggeprik geplaatst, wat achteraf gezien nog het langste duurde. De geboorte zelf duurde minder dan 10 minuten (vanaf de eerste insnede totdat Joshua eruit kwam). Gedurende die tijd zat Simon op een stoeltje bij Lisa's schouder en kon 'niets' zien (vanwege een scherm), maar als hij wilde kon hij opstaan en zien wat er allemaal gebeurde (SIMON: Dat heb ik alleen gedaan toen Joshua eruit kwam).

	Om 11:48 werd Joshua geboren. Ik wist niet dat pasgeboren babies zo blauw zijn (ik dacht eerst dat het een smurf was). Na een eerste contrôle van het aantal vingers en tenen (10 van elk <zucht>), mocht Simon de navelstreng doorknippen en werd Joshua ingepakt en aan Lisa gegeven om vast te houden.
	de eerste familie foto

Ondertussen werd Lisa dichtgenaaid en daarna richting een 'bijkom' kamertje gereden. Daar zat Simon dan: met zijn zoon !! Na een eerste voeding werd Joshua onder een hittelamp geplaatst om de bloedsomloop wat op gang te brengen. Later op de dag, na een bad, zag hij er lekker roze en lief uit.

De eerste weken

Na de keizersnee, moest Lisa een weekje in het ziekenhuis blijven. Dat gaf gelijk de gelegenheid aan de verpleegkundigen om haar alle noodzakelijke handelingen zoals borstvoeden, baderen, luiers verschonen e.d. te leren. Ze herstelde voorspoedig, voornamelijk door een zelf te doseren morfine-pomp. Het enige probleem in die eerste week was het borstvoeden waar zowel moeder als zoon aan moesten wennen. Maar door oefening leert men, en ondertussen gaat het zonder problemen.

Simon had twee weken vrij en was dus in staat om Lisa te helpen om de wennen aan alle nieuwe verantwoordelijkheden, vooral omdat ze nog niet helemaal hersteld was (dat duur wel een week of 6).

Roebel, de poes, past op Joshua alsof het haar eigen kind is. In het begin moest ze niets van het gehuild hebben, maar nu wordt ze nerveus en komt ons halen als Joshua huilt. Wees gerust dat we de kat niet alleen laten met Joshua, voor het geval dat ..

En daar is onze vent dan !! slechts 2 weken oud en nog steeds maar 3 kilo. Hij heeft een redelijk 4-uur patroon van slapen, spelen (althans: staren) en voeden (en natuurlijk vieze luiers en huilen), hoewel hij soms 's-nachts niet zo gemakkelijk wil slapen. He wil bezig gehouden worden met licht, geluid en heen-en-weer wiegen. Omdat hij zo schattig en lief is, krijgt hij dat vaak nog voor elkaar ook.

Onze volgende uitdaging is als Simon weer terug aan het werk gaat en Lisa alleen thuis is. Dat is maar voor een weekje, want dan komen Simon's ouders voor een maand op bezoek.

This page is also available in English