Slapen

Gelukkig voor ons slaapt Joshua een stuk beter. Nu hij meer beweegt (zie bewegen) wordt hij meer moe en omdat hij ook anders eet (zie eten) is hij meer verzadigd.

Hij gaat nu naar bed omstreeks 7 uur en slaapt dan tot een uur of 5. Soms speelt hij dan nog voor een kwartier of zo in bed. Hij vindt het heerlijk in bed, zozeer dat als hij moe wordt hij niet bij je wil zitten, kroelen of wat dan ook. Zodra je hem dan in bed legt, lacht hij, speelt kiekeboe onder de dekens, rolt op z’n zij .. en weg is ie.

We hebben nu het reisledikant in z’n kamer gezet en af en toe slaapt hij daar in om het vertrouwder te maken. Hij is al twee keer hier bij zijn grootouders wezen logeren en dat is goed gegaan.

Eten

Toen hij 5½ maand oud was, begonnen we met introduceren van vast voedsel. We kochten een kinderstoel en begonnen met rijstepap. Hij was er klaarblijkelijk klaar voor, hij had al een tijdje naar ons zitten kijken en begon gelijk te kauwen.

Via de pap begonnen we wat andere gepureerd voedsel te geven. In het begin iedere keer maar één nieuw ingrediënt, zodat we konden zien of hij ergens allergisch op reageerde. Daarna in allerlei combinaties.

Na maanden van kwijlen, rode wangetjes, zeer tandvlees etc., heeft hij nu eindelijk één tand (voor, onderin). We geven hem nu biscuitjes om op te kauwen: het houdt hem bezig (en rustig), is weer eens iets anders om te eten en is nog goed voor zijn tandjes ook. Dat kan wel een troep worden als de biscuitjes wat zacht worden en hij ze tegen een tafel slaat, of door zijn haar veegt etc. (wel leuk om te zien, minder om schoon te maken).

Bewegen 

Als we terugkijken over hoe Joshua zich ontwikkeld heeft, dan is het moeilijk om je voor te stellen dan het slechts 3-4 maanden geleden is dat ik deze site bijgewerkt heb. Vanaf eind september kruipt hij, hoewel het in het begin meer ‘tijgeren’ was (met één been schuivend). Opeens in november begon hij normaal te kruipen. Dus wij een box gekocht en alle waardevolle zaken wat hoger in huis geplaatst. Hij houdt ervan om in zijn box te spelen (zolang er maar iemand in de buurt is), maar liever kruipt hij rond.  

Hij achtervolgt nu Roebel, die soms voor hem gaat liggen en als hij dan vlakbij is (of zelf haar aanraakt), dan springt ze op en gaat een stukje verderop liggen zodat het hele gedoe weer van voren af aan begint.

Vervolgens leerde hij om over de drempel van onze slaapkamer te klimmen (die ongeveer 20 cm. verzonken is), door tegen de rand te gaan staan, op het hoge gedeelte te gaan liggen en dan te schuifelen tot zijn voeten houvast kregen. Zodra hij dat leerde werd hij een echte klimgeit die altijd overal tegenop wil klimmen en staan (soms wat lastig als je hem wilt dragen of wilt laten zitten). In oktober stond hij al met één hand op mijn knie en de andere op de tafel. In no time staat hij overal tegenaan, loopt langs de randjes en hij is zo trots op zichzelf dat hij dan druk staat te oreren. Omdat hij nog wat moeilijker weer terug op de grond komt (in het begin) eindigde dit meestal met een luide schreeuw om hulp.

Op vocaal gebied begint hij ook steeds meer te ontdekken, wisselend van lange monologen tegen iedereen die het maar horen wil (meestal ‘a-wow-wow-ow-ow-ow) of speelgeluidjes die hij van ons heeft overgenomen (‘tss’ van de trein en ‘brr’ van de motor). Hij zegt nu ook duidelijk ma-ma en da-da, maar nog niet specifiek tegen iemand. Het is leuk om naar hem te luisteren, helemaal als hij je dan ook nog een brede lach geeft als hij je ziet.

This page is also available in English