It's Fathers Day in Australia (more about that later) and that means that amongst other things I have 'permission' to spend some time on the computer. Time is a valued asset these days in our house with Joshua demanding most of it. I have done some work over the past months so if I don't get it done today then at least you should receive this sometime early in September.

But first Fathers Day: rather then International Fathers Day it is held here in Australia on the first Sunday in September. Perhaps that the third Sunday in June a bit close towards the end of the fiscal year is for all those retailers? For me, being a Dutch citizen and Australian resident, I was hoping it would mean two Fathers Days a year, but Lisa won't buy that!

It's also September, which means it is spring here. Winter has been quite mild with only a handful of nights with temperatures below 5 degrees (Celsius) and most days somewhere around 20. Nevertheless I am becoming more acclimatised, frequently reaching for a sweater and looking forward to the sun and warmth.

September also means that our boy is nearly half-a-year old. Time moves so quickly and sometimes it is hard for us to remember how small and passive he was when he was born. Even compared to three months ago (which was my last update) he is growing very quickly.

Not so much in weight. Towards the end of June he starting to get sick and on a Saturday-night ran a fever of 39 degrees. Because of his coughing (possible pneumonia or bronchitis) we went to the hospital. They established that is was 'merely' one of the viri that was going around, but wanted to keep him for observation anyway. So Lisa spent two nights in hospital. In the next weeks (up until even now) he has been coughing, sneezing and splattering. At first he lost almost 500gr., but now he is bulking up again. At least we hope as at his last check-up he was back in the lowest 3%.

But he seems to be thriving and is very active. After largely recovering from his illness, he mastered rolling over in July (from back to front) and is now doing this with reckless abandon. Once on his belly he wants to reach and grab things, sometimes requiring him to move. This week he finally managed to crawl, but then backwards (when lifting himself up on his arms he 'slides' back) much to his displeasure. We see it as a sign that is getting time to start moving things up and out of reach, as it won't be long before he'll be crawling. Although trying to sit up when being held or in his car seat, is that another feat he is close to acquiring.

And of course he is much more interactive grabbing things (your nose) and smiling & 'talking' to you. The funniest is when he is on his own, when sometimes he starts 'singing'. He also recognises Lisa and me and gives us the biggest smile when he sees us.

He definitely has Lisa's outgoing nature and simply loves it to be out and about. In June, just before Lisa had to go back to work, we went to Sydney. Although somewhat apprehensive on how we would travel with a (not yet) 4-month old, did he behave impeccable. He slept most of the plane trips and in Sydney was happy to be strolled around while looking and listening or sleeping. For us we managed to catch up with some friends and saw the sights of central Sydney (Harbour Bridge, Opera House, Darling Harbour).

And then Lisa had to start work again. By now she loves the part-time work. Three days a week is good to keep up-to-date in her profession and gives her some time to be 'Lisa' (rather than 'Joshua's mum). On the other hand are there also 2 days a week (plus the weekends) to spend time with Josh and to go out.

When Lisa is at work, Joshua goes to childcare. At first we were a bit worried how that would go, but he simple loves it. When you drop him of he is looking at all the goings on with parents coming & going (not to mention the noise of all the kids). And at the end of the day he gives you that big smile and comes home all happy. He even made me a mug for Fathers Day (with a 'drawing' on it) and did his first painting (all with 'some' assistance of the carers).

We have managed to have somewhat of a social life, thanks to Lisa's parents doing the babysitting. They were also great when Joshua was sick (and couldn't go to childcare), we were sick (and couldn't look after him) and when Lisa went to Canberra for a few days. About once a month we manage to go out for an evening, mostly a meal and a movie.

We're never out late as we are just too tired. Until recently Josh was going to bed at 6 or 7 in the evening and we woke him up at about 10 for a feed before we went to bed. He would then wake at about 1 o'clock and then roughly every hour until his feed at 4 or 5. Mostly he just wanted his dummy and a pet on the head, but sometimes it would take an hour to get him to go to sleep again. Not that he was grizzly, in fact he was smiling and playing, but it is wearing you out all that broken sleep (even though we normally worked in shifts).

Since a week or two we have moved him to solids. From the first day he loves it although his stomach has to get used to some of the ingredients. But it definitely has improved his sleeping (at least this week … touch-wood) with him sleeping through for 6-8 hours. We hope it will also put some extra weight on him and help him to overcome his reflux.

One final 'Joshua'-comment: he hasn't got teeth yet, although since June he is drawling and putting everything in his mouth. We keep thinking that 'this is it', but despite spotting white dots on his gums, so far no real teeth.

So, what else has been happening? Not much, as Joshua (and all our respective illnesses) has taken up most of our time. I have been working from home mostly, which was useful as I can lend a hand to Lisa in my breaks. I am enjoying my work for Conan Group, it is good to move away from technology and focus more on management and methodologies.

Our other child, Roebel the cat, is also growing up, into a young delinquent. Although not directly jealous towards Joshua, she is trying the boundaries, attacking Lisa's plants and moving everything she can get her paws and mouth around. On the other hand has she mellowed and is now becoming a lap cat, seeking your company, especially when you're alone. But as mentioned is she great with Joshua. In fact, when you sitting with him, she will join you, trying to get close to both. She tolerates Josh trying to grab her ears and carelessly hacking into her. I normally divert his hand so he more or less scratches her neck, which makes a nice family picture with the three of us in a chair.

Roebel had a playmate for a while. Just before we went to Sydney we noticed this cat sleeping under our front-porch. It looked like a house cat, being in good condition and sterilised. He was still there when we returned (almost a week later) so we started feeding him once a day. So of course he did not want to leave and we had a Mexican standoff with Roebel inside, trying to get out, and Sooky (our name for this cat) outside, trying to get in to Roebel's food. It made for some interesting gymnastics when you wanted to go through the patio-door. Once the two cats met and surprisingly was it little Roebel that had big Sooky cornered (probably the home-advantage). Now the 'play'-fight through the patio-doors and window, sometimes causing such bangs that you wonder how much play it is.

At first we tried to find Sooky's owners, but no one responded to our ads and pamphlets. So then we tried to find another home for him, finally succeeding only last week.

And that sort of sums it up for the past 3 months. I hope to update you again towards the end of the year. By then Joshua should be crawling, perhaps almost walking and have made many more advances. We should be in summer, have renovated the kitchen (Lisa's dishwasher has to be integrated) and we're expecting some friends from the Netherlands next month.

Click HERE to return to Simons Life-in-Australia page

Het is vaderdag hier in Australië (daarover zo meteen meer) en dat betekent dat ik onder andere wat tijd achter de computer mag doorbrengen. Tijd is een schaars goed tegenwoordig omdat Joshua alles opeist. Ik heb al wat vooruit gewerkt in de afgelopen tijd, dus als het vandaag niet lukt dan hoop ik dat je dit in ieder geval begin september ontvangt.

Maar eerst vaderdag: in tegenstelling tot de internationale vaderdag wordt het hier in Australië op de eerste zondag van september gevierd. Misschien dat de derde zondag in juni wat te dicht tegen het einde van het belastingjaar is voor alle winkeliers? Omdat ik Nederlands staatsburger en Australische ingezetene ben, hoopte ik van twee walletjes te kunnen eten, maar daar trapte Lisa niet in!

Het is ook al weer september en dat ik lente hier. De winter is tamelijk mild geweest met slechts een paar nachten dat de temperatuur onder de 5 graden kwam en overdag meestal rond de 20. Niettemin raak ik al aardig geacclimatiseerd want regelmatig grijp ik een trui en ik kijk uit naar de zon en de warmte.

September betekent ook dat ons jochie al weer een half jaar oud is. Wat gaat de tijd toch hard en soms is het moeilijk om te herinneren hoe klein en passief hij was toen hij net geboren was. Zelf vergeleken met 3 maanden geleden (toen ik mijn laatste update verstuurde), groeit hij snel op.

Niet zozeer in gewicht. Tegen het einde van juni werd hij ziek en op een zaterdagavond had hij 39 graden koorts. Omdat hij ook hoestte (mogelijk duidend op longontsteking of bronchitis) gingen we naar het ziekenhuis. Daar bevestigden dat hij 'slechts' een virus had, maar ze wilde hem wel ter observatie houden. Dus Lisa verbleef 2 nachten in het ziekenhuis. In de opvolgende weken (zelfs tot nu toe) hoest, proest, niest, en spuugt hij. Ik het begin verloor hij bijna een pond, maar nu groeit hij weer. Tenminste dat hopen we, want bij zijn laatste controle was hij weer terug in de laagste 3% schaal.

Maar hij lijkt er weinig last van te hebben en is erg actief. Toen hij zich wat beter begon te voelen, leerde hij in juli om om te rollen (van zijn rug op zijn buik) en nu rollebolt hij wat af. Eenmaal op zijn buik wil hij speeltjes pakken en soms moet hij daarvoor wat bewegen. Deze week is hij daarmee begonnen, maar dan achteruit (hij duwt zich op zijn armen omhoog en glijdt dan weg) en dat vindt hij niet leuk. Wij zien het als een teken dat het tijd wordt om allerlei zaken in veiligheid te gaan brengen, want het zal nu niet lang meer duren voor hij kruipt. Hij probeert ook al te zitten in zijn autostoel of op je schoot, maar dat lukt nog niet helemaal.

Hij is nu ook veel interactiever en grijpt dingen (je neus), lacht en 'praat' met je. Het grappigst is het als hij op zichzelf is en begint te 'zingen' (neuriën). Hij herkent nu ook Lisa en mij en geeft ons een brede lach als hij ons ziet.

Hij heeft Lisa's extroverte karakter en is er dol op om uit te gaan. In juni, net voordat Lisa weer terug aan het werk moest, zijn we naar Sydney geweest. We waren benieuwd hoe dat zou gaan om te reizen met een nog-geen 4 maanden oude baby, maar hij gedroeg zich voorbeeldig. Hij sliep bijna de gehele vlucht en in Sydney was hij tevreden om in zijn buggy rond geduwd te worden. Wij konden wat kennissen bezoeken en natuurlijk ook Sydney beter bekijken (de brug, het Opera gebouw, de haven).

En toen moest Lisa weer aan het werk. Nu is ze helemaal gewend aan het parttime werken. Drie dagen per week is genoeg om haar professioneel op de hoogte te houden en geeft haar wat tijd om 'Lisa' te zijn (en niet alleen 'Joshua's moeder'). Aan de andere kant zijn er dan nog 2 dagen (en de weekenden) om met Joshua te besteden.

Als Lisa werkt dan gaat Joshua naar het kinderdagverblijf. In het being wisten we niet hoe dat zou gaan, maar hij vindt het allemaal geweldig. Als je hem brengt dan kijkt hij zijn ogen uit naar alle drukte van ouders die hun kinderen afzetten (en het lawaai van die kinderen). En als je hem ophaalt dan lacht hij je toe en is helemaal blij weer thuis te zijn. Hij heeft me zelfs een vaderdag-mok gemaakt (met een 'tekening' erop) en heef ook al een tekening gemaakt (met een 'beetje' hulp van de verzorgsters).

We krijgen het voor elkaar zo af en toe wat tijd voor ons zelf te hebben, met name dankzij Lisa's ouders die graag oppassen. Zij hielpen ons ook toen hij ziek was (en niet naar de crèche kon), toen wij ziek waren (en niet voor hem konden zorgen) en toen Lisa naar Canberra moest voor een paar dagen. Ongeveer één keer per maan gaan we een avondje uit, meestal naar een restaurant en de film.

Erg laat maken we het niet want we zijn tamelijk moe. Tot voor kort ging Joshua tussen 6 en 7 naar bed en zo rond een uur of 10, als wij naar bed gingen, maakten we hem dan nog wakker voor een fles. Hij werd dan weer wakker om een uur of 1 en vanaf dat moment ongeveer elk uur tot zijn volgende voeding tussen 4 en 5. Meestal wilde hij alleen maar zijn speen en een aai over zijn bol, maar soms duurde het wel een uur voor hij weer sliep. Niet dat hij dan vervelend was, in tegendeel hij lachte en speelde, maar op de lange duur gaat al die gebroken slaap je niet in de koude kleren zitten (hoewel we wel in ploegendienst werken).

Sinds een week of twee zijn we begonnen met hem te vast voedsel te geven. Vanaf het eerste moment vond hij dit lekker hoewel zijn maag zich nog wel moet aanpassen aan sommige smaken. Maar het heeft zijn slapen verbeterd (deze week in ieder geval … afkloppen) en hij slaapt nu bijna 6 - 8 uur aan één stuk. We hopen dat hij ook wat extra groeit en dat hij zijn reflux snel te boven komt.

Nog een laatste Joshua-update: hij heeft nog geen tandjes, maar sinds juni kwijlt hij en stops van alles in zijn mond. Wij denken maar steeds dat er iets doorkomt, maar tot nog toe niets.

Wat is er nog meer gebeurd? Niet zoveel, want Joshua (en al onze ziektes) kost het meeste tijd. Ik heb voornamelijk van huis uit gewerkt, wat gemakkelijk was want dan kon ik Lisa tijdens mijn pauzes helpen. Ik heb het nog steeds naar mijn zin bij de Conan Group, het is goed om wat minder met techniek bezig te zijn en wat meer met management en methodieken.

Ons andere kind: Roebel de poes, groeit ook op en is een uitbundige tiener (of eenjarige). Hoewel ze niet direct jaloers op Joshua is, is ze wel erg ondeugend: graaft in Lisa's planten en verplaatst alles wat ze in haar klauwen en bek kan houden. Maar ze is ook een stuk huiselijker geworden (ze is nu continu binnen) en zit nu graag op je schoot (vooral als je alleen bent). Zoals gezegd is ze lief voor Joshua. Als je met hem op de bank zit, dan komt ze erbij zo, dicht mogelijk bij allebei. Ze vindt het zelfs goed als Joshua haar oren probeert te pakken of haar op de kop slaat. Ik probeer meestal zijn hand te verplaatsen zodat hij haar achter de oren krabbelt. Het is een leuk familietafereeltje zo met zijn drieën op de bank (helaas geen foto).

Roebel had een kameraadje voor een tijdje. Net voordat we naar Sydney gingen, zagen we een kat die bij ons in het voorportaal sliep. Hij zag eruit als een huiskat: goed verzorgd en gesteriliseerd. Hij was er nog steeds toen we terug kwam (bijna een week later) en dus hebben we hem maar wat eten gegeven. Nu wil hij natuurlijk niet weg en hebben we een situatie met Roebel die naar buiten wil en Sooky (zoals we de nieuwe kat gedoopt hebben) die naar binnen wil. Het was soms lastig om de terrasdeur in of uit te gaan. Een keertje kwamen ze oog-in-oog te staan en tot onze verbazing was het onze kleine Roebel die de veel grotere Sooky terroriseerde (waarschijnlijk vanwege het thuisvoordeel). Nu 'spelen' ze door de ramen heen, hoewel Sooky af-en-toe met zo'n klap er tegenaan vliegt dat we ons afvragen hoeveel spel het is.

Eerst hebben we geprobeerd de eigenaar te vinden, maar toen niemand reageerde op onze plakkaten, zijn we op zoek gegaan naar een nieuw tehuis voor hem. Vorige week hebben we iemand gevonden.

En dat was het wel zo'n beetje voor de afgelopen 3 maanden. Ik hoop tegen het eind van het jaar de volgende update te hebben. Joshua kruipt dan waarschijnlijk al lang, misschien loopt hij al of kan in ieder geval weer veel meer. Tegen die tijd is het hier zomer, hopelijk hebben we de keuken verbouwd (Lisa krijg haar vatenwasser) en we verwachten volgende maand wat kennissen uit Nederland voor een weekje.

Klik HIER om terug te keren naar Simons Leven-in-Australië pagina